Im bliżej jesteś, tym mniej widzisz...

Jesteście krok, trzy kroki, pięć a nawet siedem kroków za nami…

 

Czwórka iluzjonistów spotyka tajemniczego człowieka w kapturze i dostaje od niego kartę. Spotykają się w starym domu w Nowym Jorku, w pustym mieszkaniu z tajemniczym symbolem na podłodze… A rok później, w Las Vegas ta sama czwórka ludzi dokonuje włamania do banku w Paryżu i kradnie z niego paletę gotówki… Czysta magia.

I to właśnie magia jest tematem tego filmu, a dokładnie sztuka iluzji. Tropem czwórki iluzjonistów podąża zawodowy demaskator iluzjonistów, agent FBI i ładna francuzeczka z Interpolu. Jednakowoż główni bohaterowie wymykają się z każdej zasadzki, mylą tropy, znikają w sposób, który czasem wydaje się iście… magiczny.

Film jest dobry, przemyślany, dobrze zrealizowany i zagrany, z wciągającą fabułą. My przez dwie godziny zastanawialiśmy się kto jest wtyką w FBI… i nie zgadliśmy. A na deser jak zawsze świetny Morgan Freeman.

Żeby nie było tak wesoło i radośnie, teraz, dwie godziny po seansie zaczynam dostrzegać luki fabularne, które sprawiają, że w rzeczywistości numery przedstawione na filmie by się nie udały… z każdą chwilą jest ich coraz więcej… ale to nie zmienia faktu że w kinie bawilismy się świetnie i zgodnie z moim Leniwcem dajemy…

8,5/10

Test godziny zdany celująco (dla osób które nie trafiły tu ze starego bloga. Test godziny polega na sprawdzeniu, po jakim czasie od początku seansu pomyśli się o spojrzeniu na zegarek. Jeżeli czas ten jest dłuższy niż godzina to film zasługuje co najmniej na 6/10)